এবাৰ ঘূৰাই দিয়া শৈশৱ
(তুলসীৰ তলে তলে মৃগ পহু চৰে
তাকে দেখি ৰামচন্দ্ৰই ধনুশৰ জোৰে )
হাতত ধৰি লৈ যোৱা মোক আকাশৰ সিপাৰলৈ
এবাৰ ঘূৰাই দিয়া শৈশৱৰ গুঞ্জন
জোনাক হ'বলৈ দিয়া মোক
চুই চাবলৈ দিয়া আইতাৰ পলসুৱা হাত
বুকুভৰি উশাহ লবলৈ দিয়া
জোনাকৰ বোকোচাত বহি শুনিবলৈ দিয়া
আইতাৰ সাধুকথা
আকৌ এবাৰ সাজোঁ দিয়া বালিঘৰ
সময়ৰ আচোঁৰত বাগৰি নপৰাকৈ
আকৌ এবাৰ ঘূৰাই দিয়া শৈশৱ
হাতৰ মুঠিত ভৰাই থবলৈ
জীৱনে ভাগৰাব নোৱাঁৰাকৈ ।
Wednesday, October 15, 2008
Monday, October 6, 2008
শেৱালীৰ দৰে গোন্ধাইছা তুমি
গুণগুণকৈ বুকুত শিপাই সন্ধিয়াৰ বতাহজাক
তোমাৰ চাদৰৰ আচঁল উৰে আকাশ ধিয়াই
তুমি ভালপোৱা, মোৰ জোনাকী সুৱাস
সন্ধিয়াৰ জোনাকত তুমি ৰূপালী হৈ পৰা
মোৰ বুকুত বাজে ভালপোৱাৰ বাঁহী
তুমি শৰতৰ সুকোমল উপহাৰ
চকু মুদিলেই দেখা পাওঁ তোমাক
সন্ধিয়াৰ জোনাকত বহি
শেৱালিৰ দৰে গোন্ধাইছা তুমি ।
২০০৮
তোমাৰ চাদৰৰ আচঁল উৰে আকাশ ধিয়াই
তুমি ভালপোৱা, মোৰ জোনাকী সুৱাস
সন্ধিয়াৰ জোনাকত তুমি ৰূপালী হৈ পৰা
মোৰ বুকুত বাজে ভালপোৱাৰ বাঁহী
তুমি শৰতৰ সুকোমল উপহাৰ
চকু মুদিলেই দেখা পাওঁ তোমাক
সন্ধিয়াৰ জোনাকত বহি
শেৱালিৰ দৰে গোন্ধাইছা তুমি ।
২০০৮
Tuesday, September 30, 2008
সন্ধিয়াৰ মালিতা
লুইতৰ সিপাৰে শুই আছে আকাশ
সাপৰ দৰে বুকুত সিপাইছে বেলি
ৰঙচুৱা আকাশে বুকুত মেথনি মাৰিছে এন্ধাৰ ৰঙী চাদৰ
সন্ধিয়া নামিছে কাছাৰী ঘাটত
নিজম পৰিছে ৰাজপথ
উজান বজাৰৰ নিজান পথেৰে
বগুৱাবাই নামিছে সন্ধিয়া
পাণবজাৰ মাতাল হ'য় কবিতাৰ ৰাগীত
আকাশৰ বুকব ভৰি কবিতা লিখে অঘৰী কবিয়ে
কজলা হ'য় আকাশ
ৰূপালী হ'য় লুইতৰ বুকু
জোনাক নামে আবেলিৰ বুকুয়েদি
সন্ধিয়াৰ মালিতা হৈ।
২০০৮
সাপৰ দৰে বুকুত সিপাইছে বেলি
ৰঙচুৱা আকাশে বুকুত মেথনি মাৰিছে এন্ধাৰ ৰঙী চাদৰ
সন্ধিয়া নামিছে কাছাৰী ঘাটত
নিজম পৰিছে ৰাজপথ
উজান বজাৰৰ নিজান পথেৰে
বগুৱাবাই নামিছে সন্ধিয়া
পাণবজাৰ মাতাল হ'য় কবিতাৰ ৰাগীত
আকাশৰ বুকব ভৰি কবিতা লিখে অঘৰী কবিয়ে
কজলা হ'য় আকাশ
ৰূপালী হ'য় লুইতৰ বুকু
জোনাক নামে আবেলিৰ বুকুয়েদি
সন্ধিয়াৰ মালিতা হৈ।
২০০৮
Sunday, September 28, 2008
Friday, September 26, 2008
শব্দ গন্ধা
তোমাৰ বুকুত শব্দময় নদীৰ গভীৰতা
শাওঁনৰ আকাশৰ উন্মাদনা
তোমাক ভালপাওঁ বুলি কলেই ৰিম-ঝিম বৰষুণ নামে
তুমি শব্দময় প্ৰাণৰ দুহিতা, ভালপোৱাৰ নন্দন প্ৰতিমা।
তুমি শব্দ-গন্ধা
আহিনৰ দুবৰি বুটলা নিয়ঁৰ টোপালেৰে মালা গুঠি
কবিতাৰ দৰে সজোৱা নিশাৰ আকাশ
তোমাৰ উশাহত ফুলে শেৱালি সুৱাস
শাওঁনৰ আকাশৰ উন্মাদনা
তোমাক ভালপাওঁ বুলি কলেই ৰিম-ঝিম বৰষুণ নামে
তুমি শব্দময় প্ৰাণৰ দুহিতা, ভালপোৱাৰ নন্দন প্ৰতিমা।
তুমি শব্দ-গন্ধা
আহিনৰ দুবৰি বুটলা নিয়ঁৰ টোপালেৰে মালা গুঠি
কবিতাৰ দৰে সজোৱা নিশাৰ আকাশ
তোমাৰ উশাহত ফুলে শেৱালি সুৱাস
সেউজীয়া পাতৰ দৰে
সেউজীয়া পাতৰ দৰে এক আকুলতাত
ডুবি থাকে ব'হাগ
বুকুত শুই থাকে নদীৰ দৰে এক তন্ময়তা
গতিশীল এজাক বতাহ
যৌৱনৰ দৰে মাদকতা আছে ব'হাগৰ
আকাশৰ দৰে বুকু
বাহীঁৰ মাতত সাঁৰ পাই থাকে নিশা
আৰু
গোপনে বৈ থাকে
ভালপোৱাৰ তন্ময় নদী
ডুবি থাকে ব'হাগ
বুকুত শুই থাকে নদীৰ দৰে এক তন্ময়তা
গতিশীল এজাক বতাহ
যৌৱনৰ দৰে মাদকতা আছে ব'হাগৰ
আকাশৰ দৰে বুকু
বাহীঁৰ মাতত সাঁৰ পাই থাকে নিশা
আৰু
গোপনে বৈ থাকে
ভালপোৱাৰ তন্ময় নদী
Thursday, September 25, 2008
কবি
নীলাভ আকুলতাত বিলীন
ইতিহাসৰো আছে
সৰাপাতৰ নিৰ্জনতা
হালধীয়া সৰাপাততো আছে
পূৰ্ণতাৰ অৱশেষ
নদীৰ দৰে কবিৰো আছে উত্স
বাৰিষা, খৰালি, উন্মাদনা
আছে লঠঙা ডাল, সেউজীয়া পাত
শূণ্যতাতেই আছে বিশালতা
আশাৰ আকাশ
তৰাং নদী নতুবা নিৰ্জনতা নহয়
কবি
সেউজীয়া এক আকাশ, এক কল্লোল।
ইতিহাসৰো আছে
সৰাপাতৰ নিৰ্জনতা
হালধীয়া সৰাপাততো আছে
পূৰ্ণতাৰ অৱশেষ
নদীৰ দৰে কবিৰো আছে উত্স
বাৰিষা, খৰালি, উন্মাদনা
আছে লঠঙা ডাল, সেউজীয়া পাত
শূণ্যতাতেই আছে বিশালতা
আশাৰ আকাশ
তৰাং নদী নতুবা নিৰ্জনতা নহয়
কবি
সেউজীয়া এক আকাশ, এক কল্লোল।
Subscribe to:
Posts (Atom)