সন্ধিয়াৰ মালিতা

লুইতৰ সিপাৰে শুই আছে আকাশ
সাপৰ দৰে বুকুত সিপাইছে বেলি
ৰঙচুৱা আকাশে বুকুত মেথনি মাৰিছে এন্ধাৰ ৰঙী চাদৰ

সন্ধিয়া নামিছে কাছাৰী ঘাটত
নিজম পৰিছে ৰাজপথ
উজান বজাৰৰ নিজান পথেৰে
বগুৱাবাই নামিছে সন্ধিয়া

পাণবজাৰ মাতাল হ'য় কবিতাৰ ৰাগীত
আকাশৰ বুকব ভৰি কবিতা লিখে অঘৰী কবিয়ে
কজলা হ'য় আকাশ
ৰূপালী হ'য় লুইতৰ বুকু
জোনাক নামে আবেলিৰ বুকুয়েদি
সন্ধিয়াৰ মালিতা হৈ। 

২০০৮

নিজান

শব্দ গন্ধা

তোমাৰ বুকুত শব্দময় নদীৰ গভীৰতা
শাওঁনৰ আকাশৰ উন্মাদনা
তোমাক ভালপাওঁ বুলি কলেই ৰিম-ঝিম বৰষুণ নামে
তুমি শব্দময় প্ৰাণৰ দুহিতা, ভালপোৱাৰ নন্দন প্ৰতিমা।

তুমি শব্দ-গন্ধা
আহিনৰ দুবৰি বুটলা নিয়ঁৰ টোপালেৰে মালা গুঠি
কবিতাৰ দৰে সজোৱা নিশাৰ আকাশ
তোমাৰ উশাহত ফুলে শেৱালি সুৱাস

সেউজীয়া পাতৰ দৰে

সেউজীয়া পাতৰ দৰে এক আকুলতাত
ডুবি থাকে ব'হাগ
বুকুত শুই থাকে নদীৰ দৰে এক তন্ময়তা
গতিশীল এজাক বতাহ

যৌৱনৰ দৰে মাদকতা আছে ব'হাগৰ
আকাশৰ দৰে বুকু
বাহীঁৰ মাতত সাঁৰ পাই থাকে নিশা
আৰু
গোপনে বৈ থাকে
ভালপোৱাৰ তন্ময় নদী

কবি

নীলাভ আকুলতাত বিলীন
ইতিহাসৰো আছে
সৰাপাতৰ নিৰ্জনতা

হালধীয়া সৰাপাততো আছে
পূৰ্ণতাৰ অৱশেষ

নদীৰ দৰে কবিৰো আছে উত্স
বাৰিষা, খৰালি, উন্মাদনা
আছে লঠঙা ডাল, সেউজীয়া পাত

শূণ্যতাতেই আছে বিশালতা
আশাৰ আকাশ

তৰাং নদী নতুবা নিৰ্জনতা নহয়
কবি
সেউজীয়া এক আকাশ, এক কল্লোল।